Hayata Güzel Bakmanın Yolunu Bulmalıyız!

Geçenlerde Mecidiyeköy’den geçiyorum arabayla. Bir görüşmeye yetişme telaşındayım ve trafik berbat. Arabalar, otobüsler neredeyse birbirlerinin üzerlerinden geçecekler. Havada pis bir ağırlık, bir elektrik, negatif enerji... Gerginlik hat safhada. Etrafımda gördüğüm herkesin yüzü asık, yayalar da öyle, otobüsteki insanlar da, trafikte sıkışıp kalmış şoförler de.

Benim de bütün cinlerim tepemde, bunalmış vaziyetteyim, gözlerim çakmak çakmak olmuş, bakışlarımdan alevler fışkırıyor…

Bir anda dikkatimi bir adam çekiyor. Orta yaşlı olduğunu tahmin ediyorum fakat daha genç olabilir. İfadesi öyle yumuşak, öyle olumlu ki…Bir elinde oyuncaklar var bir torba dolusu, satmak için bir yerlerden buralara gelmiş belli ki. Diğer elinde bastonu var. Bastonun sebebi kör olması. Karşıdan karşıya geçmek üzere kaldırımdan yola doğru hamle yapıyor.

Bakışlarım orada donup kalıyor.

Tarifsiz bir acıyla burkuluyor yüreğim bir anda.

Bu berbat ortamda, şartları o adama göre nispeten iyi olan bizler bu kadar umutsuz ve mutsuzken, onun o naif duruşu beni öyle derin etkiliyor ki…İçimden tiz bir çığlık yükseliyor. Boğazım düğümleniyor. Çok acı çekiyorum!

Ağlamaya başlıyorum. Bağıra bağıra ağlıyorum.

Ve aklımdan geçenleri haykırıyorum:

• Yürüyecek gücümüz varken, gideceğimiz yerlere fırsat buldukça, zamanımız oldukça yürümeliyiz.

• Ayakta durabilecek gücümüz olduğu sürece, oturduğumuz yeri, gerçekten ihtiyacı olanlara vermeliyiz.

• Tırmanabilecek gücümüz varken, engellerin etrafından dolaşmak yerine üstüne gitmeliyiz.

• Paylaşabilecek gücümüz olduğu sürece elimizdekileri çevremizdekilerle paylaşmalıyız.

• Haykırabilecek gücümüz varken, avazımız çıktığı kadar bağırmalıyız yeri geldiğinde.

• Keyif aldığımız etkinliklere katılmalı, sinemaya, tiyatroya, konsere, söyleşiye, fuara gitmeliyiz.

• Kitap okumalı, resim yapmalı, şarkı söylemeli, yeni bir dil öğrenmeliyiz.

• Yeni insanlarla tanışmalı, gezip tozmalı, tartışmalı, değişmeliyiz.

• Üretmeliyiz. Elimizden ne geliyorsa, onunla katkı sağlamalıyız hayata.

• Sevebilecek gücümüz olduğu sürece sevmeliyiz, delice, ölesiye.

• Yaşama olumlu bakmanın, mutlu olmanın yollarını bulmalıyız koşullar ne olursa olsun...