Yanlış anlaşılmayı sevmiyorum. Ben söylemek istediğini direkt aktaran bir insanım. Aklımın arkasında farklı fikirler olup da lafı eveleyip gevelemeyi, yokken var, varken yok demeyi beceremem. Tercih etmem.
Ancak iletişim gerçekten zor zanaat. Ne kadar eğitimini de alsan, bazı yerlerde, bazı zamanlarda, bazı insanlarla konuşurken bakıyorsun karşındaki bambaşka manalar yüklemiş konuşulanlara.
Dilim yandığı için yazıyorum.
Hemen herkesin de başına geldiği için paylaşıyorum.
Bu hadise beni rahatsız ediyor ne yalan söyleyeyim.
Hani kötülük düşünsem, tam da karşımdakinin çıkardığı anlamı ifade etmek istesem (yani doğru anlaşılsam) içim yanmayacak. Hiç demek istemediğim, aklıma bile gelmemiş olan garip sonuçlar çıkarılınca mutsuz oluyorum.
Ve şimdi yazarken fark ettim de, ifade ve mimikler konusunda yanlış mesajlar veriyor olabilirim zaman zaman ama eğer bir kimse diğerini dikkatli dinliyorsa, art niyetsiz yaklaşıyorsa, konuşulanlardan anlatılmak istenenin dışında mesajlar çıkarmaz. Üzgünüm ama durum gerçekten bu dostlar.
Dolayısı ile bundan sonra kendimi de gözlemleyeceğim ve bakayım aşırı hassas davrandığım durumlarda karşımdakinden önce benim aklımdan neler geçiyor...
Hodri meydan!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder