Me encanta espanol!

Seviyorum İspanyolca öğrenmeyi.
Henüz yolun başındayım.
8 kurluk eğitimin 2. kuru haftaya bitiyor.
Şu sıralar, aslında tam olarak bugün itibariyle 2. kurun başından başladım tekrara.
Çalışıyorum aynı öğrencilik yıllarımdaki gibi.
İnsanın kendi için birşeyler yapması ne acaip bir şey. Çok güzel, çok verimli olduğumu ve somut bir yol aldığımı görüyorum!
Kursun ilk günlerinde müthiş yabancı gelen bir çok şey şu anda bir şekilde tanıdık, yakın...
Aslında şöyle psikolojik bir durum da var: Ben kursun daha ilk gününden beri sanki bu dili biliyormuşum da unutmuşum gibi hissediyorum.
Reankarnasyona yakın olan yanım mümkün olabileceğini söylüyor. Belki de zamanında İspanyol prensesi idim. (Burada psikolojik bozukluğum olan "prenses sendromu" da tetikleniyor)
Oysa İspanyolca şarkılar dinlemek dışında hayatımın hiç bir döneminde İspanyolca veya ona yakın olduğu söylenen İtalyanca ve Fransızca ile işim olmadı. 
Olsaymış harika olurmuş o ayrı. Gerçekten bana tınısı çok hoş gelen diller bunlar!
İspanyolca'yı bir kıvırayım, belki devam ederim İtalyanca ile...
Dün Ferzan Özpetek'in Serseri Mayınlar'ını seyrettim ve ilk defa iki dilin birbirine ne kadar yakın olduğunu hissettim. Demek ki bunu anlayabilecek kadar bir şeyler kapmışım 2 kurda :)
Tavsiyem, ilginiz varsa, hemen bir dil öğrenmeye başlayın.
Hemen diyorum!
Kaç yaşında olursanız olun, fark etmez.
Ben İngilizce'yi 11 yaşında öğrenmeye başladım ve üniversiteden mezun olana kadar da eğitimim İngilizce devam etti. Yaklaşık 11 yıl, dile kolay.
Ve oldukça iyi bir seviyede, neredeyse anadilim kadar rahat konuşuyorum.
Tam da bu nedenle bir dil daha öğrenmeye cesaretim yoktu, geç kaldığımı düşündüğüm için.
Ama geçen yıl, "ne varmış 35 yaşındaysam, 50 yaşına gelince iyi seviyede İspanyolca konuşuyor olabilirim" diye motive edip kendimi başladım kursa.
İyi ki yapmışım.
Çok memnunum, çooook!