50'den geriye doğru...Özgürlük...

Bugün Perşembe. Geçen hafta deneme çekimlerine gittiğim dizide rol alamadım maalesef. Eğer seçilmiş olsaydım bugün muhtemelen sette olacaktım.
Ne delice bir şey.
Hayatımda bir yandan devam eden süreci düşününce komik geliyor.
Arayışta olmadığım halde, iş teklifleri geliyor, görüşme teklifleri.
Bazılarını cazip buluyor ve gidiyorum. Görüşüyorum.
Bu görüşmelere gittiğim insanlar bir yandan da böyle reklam vs çekimlerine gittiğimi bilseler daha mı az ciddiye alırlar beni acaba?
Toplumumuzda bu konularla ilgili çok sert ve kesin yargılar olduğundan böyle düşünüyorum.
En yakın çevrem bile, zaman zaman şaka yaparcasına, bazen de çok ciddi bir şekilde uyarıyor, hayal aleminde olduğumu söylüyor.
İnsan hayallerinin peşinden gitmeyecek de ne yapacak?
Neden sınırlandıralım ki kendimizi? İsteklerimize neden ket vuralım.
Sadece bir hayatımız yok mu bizim? O halde neden kendimize fırsatlar yaratmayalım?
Bazen 35 yaş çok büyük geliyor. Bazen de 50 yaşlarına geldiğimi düşünüyorum ve oradan geriye bakıp diyorum ki, "aman 35'i ne kadar da abartmışım, oysa yapabilecek ne çok şey varmış. Geçmiş 15 sene. Dile kolay..."
Böyle düşününce herşey daha bir mümkün görünüyor.
İmkansız yok.
Olmazlar da yok.
Sadece yapılabilecekler var.
Ne kadar güzel!
Uçsuz bucaksız bir alandayım.
Her yer yemyeşil.
Gökyüzü masmavi.
Beyaz bulutlar var.
Pamuk gibi.
Ama koca koca şekiller.
Huzurlu.
Kollarımı iki yana açmış koşuyorum.
Özgürüm!