Yıllarca ertelediğin, zaman zaman "çoçuk yapmasam" dediğin, özgürlüğün kısıtlanacağı için deli gibi korktuğun için her seferinde bahaneler bulup kafandaki "bebek" düşüncelerini savuşturduğun halde, gün geldi, bebeğin olacağını öğrendin.
Planladığın bir şey değildi.
Eskisi gibi, hamilelik fikrine tamamen karşı olmadığın bir döneme denk geldi.
Belki böyle bir dönem olduğu için hamile kaldın zaten.
Ne fark eder, oldu işte.
Pek çok kişinin başına gelen, senin de başına geldi.
Belki pek çok kişinin de başına gelemeyen...
İlk tepkin neydi?
Pek bir şey hissetmedin.
Şaşkındın.
"Eee, ne var yani, tamam, olabilir" dedin.
Üzerinde pek düşünmemeye çalıştın.
Yine de eşe dosta haber verdin.
Biraz havaya girmeye çalıştın.
Biraz.
Tam olamadı.
Hakan çok heyecanlandı.
Çok mutlu oldu, havalara uçtu.
O mutlu olduğu için sen de mutlu oldun.
Babasının vefatından sonra "Babam benim de bebişimi görseydi" dediğinde için burkulmuştu ya, hatta bebiş fikrine biraz da o yüzden yaklaşmıştın ya, işte olmuştu...
Sonra, neyse ki çok sıkıntı çekmeden geçmeye başladı aylar.
Şeklin pek değişmedi, neredeyse 24. haftalara kadar.
İş tempon aynı, sosyal tempon aynı, stres ve sinir durumların aynı, trafikte geçen zaman, harala gürele derken...
30. haftalara vardığın günlerde,
aniden,
"ta ta ta taaaaaa",
koskoca bir uyarı!
Mina'dan!!!
"Anneeeee, geliyorum bak!!!"
...
...
ilk tepkim: kulak asmamak,
hafife almak,
"olur, geçer..." yaklaşımı;
sonra doktorla diyaloglarımız,
...
oooo, durum ciddi,
"geliyorum" diyen, süreci başlatmış,
ipler o tarafta,
biz ne oluyoruz bu durumda?
...
uymak zorunda olan,
şartlara,
beklenmeyen, hiç planlanmamış, hatta hiç akla gelmemiş olan yeni şartlara...
algılamak bir kaç gün sürüyor,
bu arada pek çok arkadaş dinleniyor,
herkesin anlatacak bir hikayesi var,
herkes ilgili, hassas,
herkes konuya aşina,
devamında olabileceklere de...
doktor ciddiydi.
"tempo bitti" dedi.
38 yaşı hatırlattı.
erken doğum riski başladı.
gerekirse hastaneye yatırmak,
bebeğin ciğerlerinin gelişmesi için iğne yapmak,
istirahat, istirahat,
her an herşey olabilir, "dikkat dikkat"
...
doktor ciddi...
dostlar ciddi...
Hakan çok ciddi...
herşey senin planladığın gibi olmuyor hayatta,
direnmeyi bırakmak,
alışmak lazım yeni şartlara;
hamileliğe direnmek de çocukça,
farklı bir süreç,
kondisyonlar bambaşka,
yeni bir aşama...
değişecek olan şartların akışına sevgiyle bırakmak zamanı kendini...
sevgiyle, kabullenişle...
kolay olmuyor bu geçişler yine de...
Mina'mıza...
